Haiku’s

Vrienden gaan op weg.
Onze harten ontmoeten
voor we vertrekken.

Er is niets dat blijft.
Als bewijs dit sneeuwlandschap.
Verdwijnend water.

Woorden die reiken
overbruggen isolement.
Helend verlangen.

Tussen woord en daad
wacht het onvermogen stil.
Terwijl het hart roept.

Stress vreet energie.
Koffie en sigaretten.
Morgen weer adem.

Schrijven vraagt geduld.
Niet weten is als de deur.
Woorden de drempel.

De avond wordt nacht.
In dromen is het lichter.
Morgen lijkt zwaar.

Stiekem besluipen,
twijfels als wattendeken,
mijn nog open geest.

Deze maaltijd is voedend.
En dit gaat niet over eten,
maar over vriendschap.

Zij stelt mij vragen.
Opgetrokken wenkbrauwen.
Glimlachend wetend.

Creërend leren.
Onaantastbaar vertrouwen.
Pijn onvermijdbaar.

Rijdend in de nacht
is de verte onzichtbaar.
Reis zonder einde.

De wijsheid sluimert.
Verborgen achter zorgen
staat verdriet op wacht.

Deze maaltijd is voedend.
En dit gaat niet over eten,
maar over vriendschap.

Een dag zonder zon.
Het bed biedt geborgenheid.
Aankleden hoeft niet.

Schrijven vraagt geduld.
Niet-weten is als de deur.
Woorden de drempel.

Plannen zijn bakens.
In de oeverloze stroom
doelloos verloren.

Tussen jou en mij
bestaat niets meer bijzonder
dan verschillend zijn.

Verwijtend schreeuwend,
wervelende strijd, conflicht,
als bewijs van ‘wij’.

Woorden onderscheiden
verhaal van betekenis
waar verschil verdwijnt.

Meester en leerling
al struikelend hand in hand.
Wie onderwijst wie?

Krampachtig klampend,
grijpend en graaiend,
kan niets ontstaan.

Zonder oordelen
speel ik zoekend foutloos.
Vergissend zo wijs.

Waar ik bang voor ben,
bestaat nooit hier ter plekke,
vlucht van mij vandaan.

Willen doet reiken.
Bewegend ontstaat mijn weg
steeds opnieuw naar huis.

In de realiteit
van onze eigen wereld,
altijd verbonden.

Leren is eenzaam.
Veranderen moet je zelf doen.
Ik heb je nodig!

Ik zie wat ik denk;
mijn waarheid bewaarheid.
Zekerheid is blind.

Delen worden heel
als het stromen tussen ons
verstilt in weten.

De vraag als focus
geeft richting aan antwoorden
voorbij het denken.

Weerstand is pijnlijk
tot acceptatie erkent;
weerstaan is bijstaan.